جُبَیر بن مُطْعِم بن عَدِی بن نَوفَل بن عَبْدمَناف قُرَشی ، اَبومُحَمّد
جُبَیر یکی از بزرگانِ قُرَیش و عُضوِ شورای دارالنَّدوَه بود . اعضاءِ شورای مذکور در یکی از جلساتِ خود که جُبَیر بن مُطْعِم نیزشرکت داشت ، تصمیم به قتلِ رسول خدا(ص)گرفتند ...... .
وی از دانشمندانِ علم اَنسابِ قُرَیش و عَرَب بود و می‌گفت این علم را از اَبوبکر فراگرفته است .
اِبن مُطْعِم همراه با اُسَرای بَدْرْ خدمتِ پیامبر خدا(ص) رسید .آن‌حضرت به قرائتِ سُورَه طُور مشغول بودند . او وقتی قرائتِ قرآن را با صوتِ دلنشینِ نبی خدا(ص) شنیدگفت : برای اوّلین بار ایمان به قلبِ منوارد شد .
از قولِ جُبَیرْ نقل شده است که حضرت محمّد(ص) در پایانِ جنگ بَدْرْفرموده بودند : اگر مُطْعِم حیات داشت و از اُسَرای بَدْرْ شَفاعت می‌کرد ، من هَمَه را به او می‌بخشیدم .
جُبَیر که عمویش : طُعَیمَه بن عَدِی بن نَوفَل در جنگ بَدْرْتوسّطِ حَمْزَه سَیدالشُّهَداء(ع) کُشته شده بود ، غلامِ زوبین‌اندازِ خود :وَحْشِی حَبَشی را در صَحْنَه اُحُد حاضر کرده و به او گفت : اگر حَمْزَه (ع) ، قاتِلِ عموی من را از پای درآوری ، آزاد خواهی شد . وَحْشِی نیزبا پرتابِ زوبین ، به خواسته وی جامه عمل پوشانید و از بَرْدَگینجات یافت . رجوع بهوَحْشِی حَبَشی
اِبن مُطْعِم یکی از مُؤلَّفَه قُلُوبُهُم بود که پس‌از فَتْحِ مکّه و به روایتی در فاصِلَه زمانی بینِ صلح حُدَیبـیه و فَتْحِ مکّه اسلام آوَرْد . وی به سال 58 هجری و در زمانِ مُعاویه وفات کرد .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران