اندرزهاى عيسى عليه السلام
عنه عليه السلام : بِحَقٍّ أقولُ لَكُم: إنّ نَقلَ الحِجارَةِ مِن رُؤوسِ الجِبالِ أفضَلُ مِن أن تُحَدِّثَ مَن لا يَعقِلُ عَنكَ حَديثَكَ ، كمَثَلِ الّذي يَنقَعُ الحِجارَةَ لِتَلِينَ ، و كمَثَلِ الّذي يَصنَعُ الطَّعامَ لأهلِ القُبورِ ! طُوبى لِمَن حَبَسَ الفَضلَ مِن قَولِهِ الّذي يَخافُ علَيهِ المَقتَ مِن رَبِّهِ ، و لا يُحَدِّثُ حَديثا إلاّ يَفهَمُ ، و لا يَغبِطُ امرءا في قَولِهِ حتّى يَستَبينَ لَهُ فِعلُهُ . طُوبى لِمَن تَعَلَّمَ مِن العُلَماءِ ما جَهِلَ ، و عَلَّمَ الجاهِلَ مِمّا عَلِمَ . طُوبى لِمَن عَظَّمَ العُلَماءَ لِعِلمِهِم و تَرَكَ مُنازَعَتُهم ، و صَغَّرَ الجُهّالَ لِجَهلِهِم و لا يَطرُدُهُم و لكنْ يُقَرِّبُهُم و يُعَلِّمُهُم .
عيسى عليه السلام : به حق بگويمتان، به دوش كشيدن سنگ ها از قلّه كوه ها بهتر است تا اينكه سخن خود را به كسى گويى كه آن را نمى فهمد. چنين كارى حكايت كسى است كه سنگ را در آب نهد تا نرم شود و مانند حكايت كسى است كه براى خفتگان گورها غذا درست كند.خوشا به حال كسى كه از زياده گويى هايى كه مى ترسد پروردگارش را به خشم آورد زبان در كام كشد، و نفهميده سخنى نگويد و به گفتار كسى رشك نبرد تا اينكه كردار او برايش روشن شود. خوشا به حال كسى كه آنچه را نمى داند از دانايان بياموزد و آنچه را مى داند به نادانان تعليم دهد! خوشا به حال كسى كه علما را به خاطر علمشان احترام نهد و از ستيزه با ايشان دست بردارد و نادانان را به سبب نادانيشان خُرد شمارد، اما آنان را طرد نكند بلكه به خود نزديك كند و علمشان بياموزد.
تحف العقول : 512.