اندرزهاى پيامبر صلى الله عليه و آله
عنه صلى الله عليه و آله : أيُّها النّاسُ ، كأنّ المَوتَ فِيها على غَيرِنا كُتِبَ ، و كأنّ الحَقَّ فِيها على غَيرِنا وَجَبَ ، و كأنَّ الّذي يُشَيَّعُ مِن الأمواتِ سَفْرٌ عَمّا قَليلٍ إلَينا راجِعونَ ، بُيوتُهُم أجداثُهُم ، و نأكُلُ تُراثَهُم كأنّا مُخَلَّدونَ بَعدَهُم ، قَد أمِنّا كُلَّ جائحَةٍ و نَسِينا كُلَّ مَوعِظَةٍ ! طُوبى لِمَن شَغَلَهُ عَيبُهُ عَن عُيوبِ النّاسِ ، و أنفَقَ مِن مالٍ اكْتَسَبَهُ مِن حَلالٍ مِن غَيرِ مَعصيَةٍ، و رَحِمَ أهلَ الذُّلِّ و المَسكَنَةِ ، و خالَطَ أهلَ الفِقهِ و الحِكمَةِ ، و اتّبَعَ السُّنَّةَ و لَم يَعْدُها إلى بِدعَةٍ ، فأنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ ، و أمسَكَ الفضَلَ مِن قَولِهِ . طُوبى لِمَن حَسُنَت سَريرَتُهُ و طَهُرَت خَليقَتُهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى مردم! گويى مرگ در اين دنيا براى غير ما رقم خورده و انگار حقّ در آن بر غير ما واجب گشته است و گويى مردگانى كه تشييع مى شوند مسافرانى هستند كه بزودى به سوى ما برمى گردند، خانه هاى آنها گورهايشان است و ميراث آنان را چنان مى خوريم كه گويى پس از آنها جاودانه ايم. از هر بلاى سخت و بنياد كنى خود را ايمن مى پنداريم و هر اندرزى را از ياد برده ايم. خوشا كسى كه عيب خودش او را از پرداختن به عيوب مردم بازدارد و از مالى كه از راه حلال و غير معصيت به دست آورده است، خرج كند و بر بينوايان و مستمندان رحم آورد و با مردمان فهميده و خردمند بياميزد و از سنّت پيروى كند و آن را به بدعت نكشاند و زيادى مالش را انفاق نمايد و زياده گويى زبانش را نگه دارد. خوشا كسى كه نهادش نيكو و سرشتش پاك باشد.
كنز العمّال : 44175.