ثابِت بن وَقْشْ بن زغبه بن زَعور بن عَبْدالأَشْهَل
ثابِت از صَحابی پیامبر خدا(ص) بوده و پسرانِ وی : عَمْرو و سَلَمَه و همچُنین برادرش : رِفاعَه در غَزْوَه اُحُد به شهادت رسیدند .
ثابِت همراه با یمان : پدرِ حُذَیفَه ، بعلّتِ کهولتِ سِنّ ، از رفتن به مِنْطَقَه اُحُد منع شده بودند . پساز عزیمتِ نیروهای اسلام به میدانِ نبرد ، آن دو در حینِ گفتگو با یکدیگر اظهار داشتند :اگرچه از عُمْرِمان چیزی باقی نمانده لکن این موضوع نباید باعثِعدمِشرکتِ ما در جنگ شود ! و لِذا بدونِ اطّلاع و هماهنگی با کسی ، شمشیر برگرفته و در صَحْنَه نبرد اُحُد حضور یافتند .
ثابِت در این غَزْوَه با ضربه شمشیرِ مشرکین شهید شد و یمان نیز درگیرودار جنگ و پریشانی نیروهای اسلام ، اشتباهاً توسّطِ یکی از مسلمانان به فیضِ شهادت نائلگردید . حُذَیفَه برای مسلمانانی که پدرش راکُشته بودند طلبِ مغفرت کرد . رسول خدا(ص) خواستند دِیه یمان را به حُذَیفَه پرداخت نمایند لکن وی نپذیرفت و خونبها را هم به مسلمانان بخشید و لِذا بیش از پیش موردِ علاقه آنحضرت واقع گردید .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران