امام و علم غيب

امام على عليه السلام ـ وقتى يكى از ياران ايشان [از قبيله كلب] به آن حضرت عرض كرد : «اى امير المؤمنين! علم غيب به تو داده شده است»، پس از خنده اى ـ فرمود : اى مرد كلبى! اين علم غيب نيست، بلكه بر اثر فرا گرفتن از صاحب علمى است. علم غيب، علم داشتن به زمان قيامت است و آنچه خداوند سبحان آنها را بر شمرده و فرموده است : «همانا علم قيامت نزد خداست و باران فرو مى فرستد و آنچه را كه در زهدانهاست، مى داند». پس خداوند سبحان مى داند كه جنينى كه در زهدانها[ى مادران ]است آيا پسر است يا دختر، زشت است يا زيبا، بخشنده است يا بخيل، بدبخت است يا خوشبخت. و مى داند كه چه كسى هيزم آتش جهنم است، يا در بهشت يار و همراه پيامبران. اينهاست علم غيبى كه هيچ كس جز خداوند آنها را نمى داند. سواى اينها دانشى است كه خداوند به پيامبرش آموخت و او هم آنها را به من ياد داد و برايم دعا كرد كه سينه ام آن را نگه دارد و پهلوهايم آن را در ميان گيرد.