فروتن

مكارم الأخلاق ـ به نقل از انس بن مالك ـ : رسول خدا صلى الله عليه و آله با يك نوشيدنى افطار مى كرد و با نوشيدنى ديگرى سحرى مى خورد و گاهى اوقات هم [در هر دو وعده ]يك نوشيدنى بود··· شبى براى آن حضرت نوشيدنى تهيه كردم، اما پيامبر صلى الله عليه و آله نيامد. من خيال كردم يكى از اصحاب ايشان را دعوت كرده است. لذا خودم نوشيدنى را خوردم. ساعتى بعد از عشا پيامبر آمد. من از فردى كه همراه حضرت بود پرسيدم آيا پيامبر صلى الله عليه و آله در جايى افطار كرده يا كسى ايشان را دعوت نموده است؟ گفت : نه. من آن شب را از فكر اينكه پيامبر صلى الله عليه و آله نوشيدنى را از من بخواهد و نوشيدنى نباشد و گرسنه بخوابد، با چنان غم و اندوهى به سر بردم كه فقط خدا از آن خبر دارد. اما صبح پيامبر در حالى كه روزه داشت بيدار شد و درباره آن نوشيدنى از من سؤالى نكرد و تاكنون نيز از آن سخنى به ميان نياورده است.