بَیعَت رضوان ، بَیعَت شجره ، بَیعَت سَمُرَه
مسلمانان پس‌از فرود آمدن در حُدَیبیه ، ضمنِ تبادلِ نمایندگانی با سرانِ قُرَیش ، دیدگاه‌های خود را به اطّلاعِ یکدیگر رساندند . عُثْمان بن عَفّان ، دوّمین فرستاده رسول خدا(ص) بود که در مکّه حاضر شد و هدف از مسافرتِ مسلمانان مبنی بر زیارتِ خانَه خدا را به رُؤَسای قُرَیش ابلاغ کرد . آنان سخنِ عُثْمان را نپذیرفته لکن اجازَه دادند که وی پس‌از طوافِ خانَه کَعْبَه ، بسوی مسلمانان بازگردد . عُثْمان از طوافِ بَیت‌الله‌الحرام بدونِ حضورِ پیامبر (ص) امتناع ورزید . سرانِ قُرَیش او را بازداشت‌کردند . پس‌از این ماجرا ، بلافاصِلَه شایعه قتلِ عُثْمان انتشار یافت . حضرت محمّد(ص) با دریافتِ اخبارِ دستگیری عُثْمان ، مسلمانانِ حاضر را در زیرِ سایه درختی جمع کرده و از آنان بَیعَت گرفتند تا در صورتِ ایجادِ مشکلی برای عُثْمان ، با قُرَیش مقابله کنند . پس‌از انعقادِ بَیعَت مذکور ، عُثْمان آزاد و به حُدَیبیه بازگشت .
این بَیعَت که در زیرِ درختی به نامِ سَمُرَه انجام پذیرفت ، بَیعَت شجره و یابَیعَت سَمُرَه نام گرفت و چون مفادِ پیمان برابرِ آیه 18 سُورَه فَتْح ، موردِ رضایتِ خداوند واقع شد به بَیعَت رضوان نیز مشهورگردید . رجوع بهپیمان صلح حُدَیبیه
18) لَقَدْ رَضِی اللهُ عَنِ الْمُؤْمِنینَ اِذْ یبَایعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَه فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِم ...
به راستی هنگامی که مؤمنان زیر آن درخت با تو بَیعَت کردند ، خداوند از آنان خوشنود شد و آنچه در دل هایشان بود می دانست و بر آنان آرامشفرو فرستاد و پیروزی نزدیکی را نوید داد .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران