بکائین سبعه

بَـکّائین سَبْعَه
هفت نفر از صَحابی رسول خدا(ص) ، مردانی بسیار با ایمان و مُسْتْمَنْد بودند که جهتِ شرکت در غَزْوَه تَبوک ، از آن‌حضرت تقاضای مَرکَبو توشه راه نمودند . پیامبر  اکرم(ص) با تَاَ ثُّر فرمودند : مَرْکَبی ندارم که در اختیارِ شما بگذارم .
در این هنگامآیه 92 سُورَه توبه خِطاب به رسول اکرم (ص) نازل گردید .
92) وَ لاعَلَی الَّذینَ إِذَا مَا اَ تَوکَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا اَجِدُ ما اَحْمِلُکُمْ عَلَیهِ تَوَلَّوا وَ‌ اَعْینُهُمْ‌...
و نیز حرجی نیست بر آنان که چون نزد تو آیند تا مَرْکَبِشان دهی ،بگویی چیزی در اختیار ندارم بر آن سوارتان کنم و در حالی از نزد تو می روند که از اندوه اینکه چیزی در دست ندارند دیدگانشان اشک بار است .
آنان گریان و پریشان خاطر ، محضرِ رحمتِ عالمیان حضرت محمّد مصطفی(ص) را تَرْک کردند و به همین علّت بَـکّائین سَبْعَه نامیده شدند  .
اسامی این هفت نفر عبارت است از :
1-    سالِم بن عُمَیرْ
2-    عُلْبَه بن زَیدْ
3-    اَبولَیلَی : عَبْدالرَّحْمَن بن کَعْبْ
4-    عَمرو بن حُمام بن جَمُوح و یا به قولی ثَعْلَبَه بن عَنَمَه
5-    عَبْدالله بن مُغَفَّل و یا به قولی سَلَمَه بن صَخْرْ
6-    هَرَمی بن عَبْدالله و یا به قولی هَرَمی بن عَمْرو
7-    عِرباض بن سَارِیه