جامه زينت و جامه عبادت

الكافى : سفيان ثورى از مسجد الحرام عبور كرد. امام صادق عليه السلام را ديد كه لباسهاى قيمتى و زيبايى پوشيده است. گفت: به خدا قسم، مى روم و او را سرزنش مى كنم. نزديك حضرت رفت و گفت: يا بن رسول اللّه ! نه رسول خدا صلى الله عليه و آله چنين لباسى پوشيد و نه على عليه السلام و نه هيچ يك از پدران تو! امام عليه السلام به او فرمود:رسول خدا صلى الله عليه و آله ، در زمانه اى سخت و دشوار به سر مى برد و به تناسب سختى و دشوارى آن زندگى مى كرد، ولى بعدا دنيا سرِ مشكهاى خود را شل كرد [و وفور نعمت شد]. پس، سزاوارترين مردم دنيا به بهره برى از نعمتهاى آن، نيكان دنيا هستند. حضرت، سپس اين آيه را تلاوت فرمود كرد: «بگو: چه كسى زيورهاى خدا را كه براى بندگانش پديد آورده و روزيهاى پاك و پاكيزه را حرام كرده است؟» ما سزاوارترين كس به بهره بردن از نعمتهاىِ خدادادىِ آن [روزيها] هستيم. منتها، اى ثورى! جامه اى كه بر تن من مى بينى، به خاطر مردم پوشيده ام. آنگاه دست سفيان را گرفت و آن را به طرف خود كشيد و لباس رويى را بالا زد و جامه درشتى را كه زير آن پوشيده بود و با بدن آن حضرت تماس مستقيم داشت بيرون آورد و فرمود: اين را براى خودم مى پوشم و آنچه را ديدى براى مردم. حضرت، سپس جامه سفيان را كه زبر و درشت بود كنار زد و زير آن لباس نرم و لطيفى بود. فرمود: تو اين لباس رويى را براى [ريا و فريب ]مردم پوشيده اى و اين[زيرى ]را براى خوش آمدِ نفْست.