ديدار فرشتگان

الكافى :ـ به نقل از سلام بن مُستنير ـ حُمران بن اَعيَن به امام باقر عليه السلام گفت: خداوند ، شما را براى ما پايدار بدارد و ما را از وجودتان بهره مند گرداندـ به اطّلاع شما مى رسانم كه ما وقتى خدمت شما مى رسيم ، تا زمانى كه نزد شما هستيم ، دل هايمان نرم اند و جان هايمان از دنيا بيزاراند و به اين مال و منالى كه در دست مردم است بى اعتنا [ ييم ]؛ امّا از نزد شما كه مى رويم و با مردم و تجّار و كسبه محشور مى شويم ، دنيادوست مى گرديم! امام باقر عليه السلام فرمود: «دل است؛ گاه ، سخت مى شود و گاه ، نرم». امام باقر عليه السلام سپس فرمود: «ياران محمّد صلي الله عليه و آله گفتند: اى پيامبر خدا! ما از نفاق ، بر خود مى ترسيم! فرمود: «چرا از آن مى ترسيد؟» . گفتند: زمانى كه نزد شما هستيم و شما ما را موعظه مى كنيد و به آخرت تشويق مى نماييد ، مى ترسيم و دنيا را فراموش مى كنيم و به آن بى رغبت مى شويم ، تا آن جا كه گويا آخرت و بهشت و دوزخ را مى بينيم؛ امّا همين كه از خدمت شما مى رويم و داخل اين خانه ها مى شويم و فرزندانمان را مى بوييم و اهل و عيالمان را مى بينيم ، تقريباً از آن حالى كه در نزد شما داشتيم ، بر مى گرديم، به طورى كه گويى اصلاً چنان حالى نداشته ايم! آيا بيم آن داريد كه اين حالت ما ، نفاق باشد؟ پيامبر خدا به آنان فرمود: «هرگز. اينها گام ها [و وسوسه ها]ى شيطان اند كه شما را به دنيا تشويق مى كند . به خدا سوگند ، اگر به همان حالى كه گفتيد ، باقى بمانيد ، فرشتگان با شما دست مى دهند و بر آب راه مى رويد».