ه ـ مجموعه اين صفات
عنه صلي الله عليه و آلهـ مِمّا أوصى بِهِ عَلِيّا عليه السلام ـ:يا عَلِيُّ ، مَثِّلِ الآخِرَةَ في قَلبِكَ وَالمَوتَ نَصبَ عَينَيكَ ، ولا تَنسَ مَوقِفَكَ بَينَ يَدَيِ اللّه ِ ، وكُن مِنَ اللّه ِ عَلى وَجَلٍ ، وَاذكُر نِعَمَ اللّه ِ ، وَاكفُف عَن مَحارِمِ اللّه ِ ، ونابِذهَواكَ ، وَاعزِلِ الشَّكَّ وَالطَّمَعَ وَالحِرصَ ، وَاستَعمِلِ التَّواضُعَ وَالعِفَّةَ وحُسنَ الخُلُقِ ولينَ الكَلامِ ، وَاتَّبِع قَولَ الحَقِّ مِن حَيثُ وَرَدَ ، وَاجتَنِبِ البُخلَ وَالكَذِبَ وَالرِّياءَ وَالعُجبَ ، ولا تَستَصغِر نِعمَةَ اللّه ِ وجاوِزها بِالشُّكرِ ، وَاذكُرِ اللّه َ في كُلِّ وَقتٍ وَاحمَدهُ عَلى كُلِّ حالٍ ، وَاعفُ عَمَّن ظَلَمَكَ وصِل مَن قَطَعَكَ وأعطِ مَن حَرَمَكَ ، وَليَكُن صَمتُكَ فِكرا وكَلامُكَ ذِكرا ونَظَرُكَ اعتِبارا ، وتَحَبَّب مَا استَطَعتَ ، وباشِرِ النّاسَ بِالحُسنى ، وَاصبِر عَلَى النّازِلَةِ، ولا تَستَهِن بِالمُصيبَةِ ، وأطِلِ الفِكرَ فِي المَعادِ ، وَاجعَل شَوقَكَ إلَى الجَنَّةِ ، وَاستَعِذ مِنَ النّارِ ، وَأمُر بِالمَعروفِ وَانهَ عَنِ المُنكَرِ ، ولا تَأخُذكَ فِي اللّه ِ لَومَةُ لائِمٍ ، وخُذ مِنَ الحَلالِ ما شِئتَ إذا أمكَنَكَ ، وَاعتَصِم بِالإِخلاصِ وَالتَّوَكُّلِ ، ودَعِ الظَّنَّ وابنِ عَلَى الأَساسِ ، وكُن مَعَ الحَقِّ حَيثُ كانَ ، ومَيِّز مَا اشتَبَهَ عَلَيكَ بِعَقلِكَ ؛ فَإِنَّهُ حُجَّةُ اللّه ِ عَلَيكَ ، وَديعَةٌفيكَ ، وبَرَكاتُهُ عِندَكَ ، فَذلِكَ أعلامُ الزُّهدِ ومِنهاجُهُ ، وَالعاقِبَةُ لِلمُتَّقينَ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آلهـ از سفارش هاى ايشان به على عليه السلام ـ:اى على! پيوسته آخرت را در دلت مجسّم بدار و مرگ را نصب العين خود ، قرار ده . حضورت را در پيشگاه خداوند ، فراموش مكن و از خداترسان باش و نعمت هاى خدا را به ياد داشته باش . از حرام هاى خدا ، باز ايست، هَوَست را به دور افكن و از دودلى و طمع و آزمندى ، كناره گير و فروتنى و خويشتندارى و خوش خويى و نرم گويى را در پيش گير و پيرو سخن حق باش از هر كه باشد . از بخل و دروغ و ريا و خودپسندى دورى كن و نعمت خدا را كوچك مشمار و همواره ، شكر آن را به جاى آور و هميشه به ياد خدا باش و در همه حال ، او را سپاس و ستايش گوى و از كسى كه به تو ستم كرده است ، درگذر و با كسى كه از تو بُريده است ، پيوند برقرار كن و به كسى كه از تو مضايقه كرده است ، عطا كن . سكوتت توأم با انديشيدن باشد وگفتارت ، ذكر خدا و نگاه كردنت عبرت آموختن. تا مى توانى ، دوستى بوَرز و با مردم به خوبى رفتار كن و در مصائب و سختى ها صبور باش و مصيبت ها را دستِ كم مگير . درباره قيامت ، بسيار انديشه كن و به بهشت ، شوق بورز و از آتش ، به خدا پناه ببر، امر به معروف و نهى از منكر كن و در راه خدا ، سرزنش هيچ سرزنشگرى در تو اثر نكند. از حلال، هرگاه برايت فراهم شد، هر اندازه كه خواستى ، [بدون اسراف و تبذير [استفاده كن. به اخلاص و توكّل ، چنگ در زن و گمان را رها كن و بر شالوده بنا كن. باحق باش ، هرجا كه بود. آنچه را بر تو مشتبه مى شود ، با كمك عقلت تميز بده؛ زيرا كه عقل ، حجّت خدا بر تو و سپرده اى [الهى [در وجود توست و برايت بركت ها دارد. اينهاست نشانه هاى زهد و راه و روش آن، و عاقبتْ از آنِ پرهيزگاران است.
الفردوس : ج 5 ص 317 ح 8307 عن الإمام عليّ عليه السلام ؛ تيسير المطالب : ص 367 عن أبي إسماعيل العتكي عن الإمام الصادق عن آبائه عليهم السلام عنه صلي الله عليه و آله نحوه .