آیۀ غار، چهلمین آیه از سورۀ توبه،که به هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه اشاره دارد: «اِلّا تنصروه فقد نصره الله اذ اخرجه الذین کفروا ثانی اثنین اذهما فی الغار اذ یقول لصاحبه لا تحزن انّ الله معنا».
:اگر شما او را ( یعنی دین خدا، یا رسول خدا را ) یاری نکنید؛ البته خداوند از او یاری خواهد کرد(چنانچه هنگامی که کافران پیغمبر را از مکه بیرون کردند خدا یاریش کرد و بر در غار، پرده ی عنکبوتان و آشیانه ی کبوتران گماشت تا دشمنان که به عزم کشتنش آمده بودند اورا نیافتند) آنگاه یکی از آن دو تن که در غار بودند(یعنی پیامبر) به همراه خود (ابوبکر) گفت مترس که خدا با ماست.
دانشنامه حج، رضا کریمی واقف، 1392، جامی