یزید بن اَبی سُفیان قُرَشِی - اَبوخالِد
ایشان صَحابی رسول خدا(ص) ،کاتِب وَحْی و از نویسندگانِ آن‌حضرت محسوب می‌شد . یزید بهترین فردِ سُفیانیان بوده و به‌همین‌دلیل او را یزیدالخَیر می‌گفتند .
یزیدالخَیر برادرِ پدری مُعاوِیه و نامِ مادرش را اُمُّ الْحَکَم : زَینَب بنت نَوفَل از بَنی کِنانَه ذکر کرده‌اند .
وی همزمان با فَتْحِ مکّه اسلام آورده و جُزْوِ مُؤَلَّفَه قُلُوبُهُم ، در غَزْوَه حُنَینْ همراهِ سپاهِ اسلام حرکت می‌کرد . پس‌از پایانِ نبرد طائِف و بازگشتِ رسول خدا(ص) به جِعِر ّانَه جهتِ تقسیمِ غنائِم ، یکصد شتر و چهل اَوقِیه نُقْرَه به او اِعطاءگردید .
یزید باتّفاقِ عَمْرو بن عاص و خالِد بن وَ لید ، در دورانِ خِلافتِ اَبوبکر ،طَی چندین نبردِ موفّق با رومیان ، آنان را مُنْهَزِم ساختند .
یزید در زمانِ خِلافتِ عُمَر نیز بارها به فرماندهی سپاهیانِ اسلام منصوب شده بود . او مُقارِنِ سال 18 و یا 19 هجری قمری به مَرَضِ طاعون درگذشت .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران
1- تاریخ یعقوبی ، ج 2 ، ص 12- 11 ، مُتَرْجَم .
2- همان ، ص 37 .