یامین بن عمیر

یأمین بن عُمَیر بن کَعْب نَضْری
عَمْرو بن جِحاش بن کَعْبْ یکی از یهودیانِ بَنی نَضیر بود که قصد داشتهنگامِ حضورِ رسول خدا در قَبیلَه مذکور ، با پرتابِ سنگی از پُشتِ بام ،ایشان را به شهادت رَسانَد لکن خوشبختانه در اجرای هدفِ شومِ خود ناکام مانْده و همین ماجرا آغازِ غَزْوَه بَنی نَضیر را رَقَم زد .
در این غَزْوَه ، دو نفر از یهودیانِ بَنی نَضیر به اسامی یأمین بن عُمَیر و اَبو سَعْد بن وَهْبْ ، اسلام آوردند .
نقل است که چندی بعد ، پیامبر خدا(ص) به یأمین فرمودند :دیدی پسرعمویت : عَمْرو بن جِحاش ، دربارَه من چه تصمیمی داشت !؟ یأمین از فرمایشِ آن ‌حضرت بسیار ناراحت شده و به ‌همین‌منظور ، مردی از قَبیلَه قَیسْ را در اِزاءِ ده دینار و یا طِبقِ روایتِ دیگری با وعده چند بار خرما اجیر و عَمْرو را به قتل رَسانید ...... .
تعدادی از اصحابِ رسول خدا، بعلّتِ فِقدانِ وسیله سواری و توشه سفر ، از کارِ جهاد و همراهی با پیامبر (ص) در غَزْوَه تَبوک بازماندهبودند . آنان هنگامی‌که خود را از آن فیضِ بزرگ محروم دیدند ،بسیار ‌گریستند و چون هفت نفر بودند ، به بَـکّائین سَبْعَه مشهور شدند . دو نفر از بَـکّائینبه نام‌هایاَبولَیلَی : عَبْدالرَّحْمَن بن کَعْبْ و عَبْدالله بن مُغَفَّل در حالِ گریه با یأمین مواجه شدند . او وقتی از علّتِ ناراحتی آن دو اطّلاع یافت ، مقداری خرما همراه با شترِ آبکِشِ خود را در اختیارشان قرار داد و به‌این‌ترتیب ، اَبولَیلَی و عَبْدالله نیز همراهِ پیامبر (ص) رهسپارِ جهاد گردیدند .