هِلال بن اُمَیه واقِفی
هِلال یکی‌از سه نفر صَحابی والامقامی است‌که بدونِ هیچ دلیل و عُذری ، صرفاً بعلّتِ سهل‌‌انگاری ، تنبلی و یا رفاه‌طلبی ، از شرکت در غَزْوَه تَبوک خودداری کردند .
هر سه نفرِ ایشان به‌همین دلیل موردِ خشمِ رسول خدا(ص) واقع و متعاقِبِ آن از زندگی اجتماعی مطرود و منزوی شدند . همسرانشان نیز پس‌از چندی آنان را تَرْک‌گفته و دیگر هیچ‌کس را حاضر به مصاحبت و هم‌نشینی با خود نمی‌یافتند . سرانجام پس‌از پنجاه روز درماندگی ، بیچارگی و عُزْ لَت‌نشینی و در نهایت بیابان‌گردی که عرصه زمین را برای زندگی تنگ می‌دیدند ، خداوند تبارک و تعالی هِلال و دوستانش را با نزولِ آیه 118 از سُورَه توبه موردِ عَفْو قرار داد .
نامِ دو صَحابی دیگر کَعْب بن مالِک و مُراره بن رَبیع می‌باشد .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران
1- مغازی واقدی ، ج 2 ، ص 996 الی 998 و ص 1049 الی 1057 .