وحشی بن حرب حبشی

وَحْشی بن حَرْب حَبَشی - اَبا دَسْمَه
وَحْشی غلامِ جُبَیر بن مُطْعِم بودو طِبقِ خواسته اربابش و به تحریک و تشجیعِ هِنْد بِنْتِ عُتْبَه : همسرِ اَبوسُفیانکه در نبرد اُحُدشرکت کرده بود ، حضرت حَمْزَه سَیدُالشُّهَداء(ع) را با پرتابِ زوبین به شهادت رسانید و در عِوَض ، مجوّز آزادی خود را بدست آورد .
وَحْشی در نبرد خَنْدَق نیز با پرتابِ نیزه ، طُفَیل بن نُعْمان راکه رزمنده‌ای از قَبیلَه بَنی سَلِمَه بود شهید نموده و خاطره تلخِ شهادتِ حَمْزَه (ع) را در اذهانِ لشکریانِ اسلام زنده کرد .
وَحْشی تا قبل از فَتْحِ مکّه ، ساکنِ آن شهر بوده و سپس به طائِف گریخت . او در آنجا مُطّلِع شد که هرکس خدمتِ پیامبر (ص) برسد و شهادتین را بر زبان جاری کُـنَد ، از کُشته شدن نجات خواهد یافت فلِذابه محضرِ آن ‌جناب شرفیاب و پس‌از ذکرِ شهادتین، خود را معرّفی نموده و موردِ بخشش قرار گرفت . وَحْشی به امرِ رسول خاتم (ص) ،نحوه به شهادت رساندنِ حَمْزَه(ع) را در همان مجلس بازگو کرد . آن ‌حضرت پس‌از شنیدنِ شرحِ شهادتِ حَمْزَه سَیدُالشُّهَداء(ع) خِطاب به وی فرمودند : روی خود از من پنهان دار تا هیچگاه تو را نبینم .
وَحْشی به‌همین‌ترتیب رفتار نموده و از‌آن ‌پس هرگز در برابرِ ایشان قرار نگرفت .
اَبا دَسْمَه پس‌از رحلتِ رسول خدا(ص)، همراه با نیروهای اسلام عازِمِ نبرد با مُسَیلِمَه کَذّاب گشت و او را نیز از پا درآورده و گفت :
قَتَلْتُ فِی الْکُفْرِ خَیرَ النّاسِ وَ فِی الْإِسْلامِ شَرَّالنّاسِ . منپیش از اسلام ، بهترین انسان‌ها و پس از اسلام بدترینِ ‌آنان را کُشتم .
اِبن هِشام می‌گوید وَحْشی دائماً مست بود و به ‌همین‌علّت چندین‌بار حَدّ خورده و نامش را از لیستِ دیوانِ خِلافت حذف و مقرّری‌‌اَش قطع گردید .وَحْشی در سال‌های آخِرِ حیاتِ خود در حَمْصْ  سُکْـنَی گُزیده وزندگی بسیار فَلاکَت‌باری را سپری می‌کرد . عُمَر در این‌باره گفت :می‌دانستم که خداوند قاتِلِ حَمْزَه سَیدُالشُّهَداء (ع)را رها نمی‌گذارد .