مکرز بن حفص

مِکْرَزْ بن حَفْص بن اَخْیف
مِکْرَزْ در غَزْوَه بَدْرْ شرکت داشته و جُزْوِ سپاهِ قُرَیش ، علیهِ نیروهای اسلام نبرد می‌کرد . سُهَیل بن عَمْرونیز همراه با کُفّارِ قُرَیش در همان نبرد حاضر و به اسارتِ مالِک بن دُخْشُم درآمد . مِکْرَزْ داوطلبانه نزدِ مسلمانان گروگان قرار گرفت تا سُهَیلْ آزاد گشته به مکّه رَوَد و سَر بَهای خویش را بفرستد .
مِکْرَزْ به عنوانِ دوّمین نماینده قُرَیش پس‌از بُدَیلْ بن وَرْقاءخدمتِ رسول خدا(ص) در حُدَیبیه رسید تا از هدفِ مسافرتِ آن‌حضرت به مکّه آگاه شده و نتیجه را گزارش کند . مشرکین پس‌از مراجعتِ مِکْرَزْ ، سخنانِ وی را که همانندِ بُدَیلْ می‌گفت : رسول اکرم (ص) فقط برای زیارتِ خانَه خدا آمده است ،نپذیرفتند .
پس‌از صلح حُدَیبیه ، اوّلین سفرِ حَجِّ مسلمانان در سال هفتم هجریبا نامِ عُمْرَه القَضاء انجام شد . محمّد بن مَسلَمَه با دویست نفر مُسَلَّحْ ، تحتِ عنوانِ نیروی احتیاط و حافِظِ عُمْرَهگزاران ، در مِنْطَقَه مَرُّ الظَّهران و خارج از ناحِیه حَرَم مستقرّ شده بودند . مِکْرَزْ از طرفِ قُرَیش ، حضورِ اِبن مَسْلَمَه را به عنوانِ تهدیدی علیهِ مشرکین ، موردِ اعتراضقرار داد . پیامبر  خدا(ص) به او اطمینان دادند که اگر در طولِ مراسِم ، برای عُمْرَه‌گزاران خطری پیش نیاید ، محمّد بن مَسْلَمَه هیچ‌گونه مزاحمتی برای آنان نخواهد داشت ...... .
پس‌از انعقادِ قراردادِ صلح حُدَیبیه ، طایفَه‌ای از هم‌پیمانانِ قُرَیش ، برخِلافِ مُفادِ قراردادِ مذکور ، قَبیلَه خُزاعَه را که در آبگاهِ وَتیر استقرار داشته و هم‌عَهْد با مسلمین بودند ، موردِ حَمْلَه قرار داده و حدودِ بیست نفر از مردانِ آنان را کُشتند .
در این تهاجم عِدَّه‌ای از سرانِ قُرَیش مِنْ‌جُمْلَه مِکْرَزْ بن حَفْصْ نیز شرکت کرده بود . سرانِ خُزاعَه با حضور در مدینه ، گزارشِ ماوقع را خدمتِ پیامبر (ص) تقدیم نمودند . آن‌حضرت به‌همین‌علّت ، از تمدیدِ قراردادِ صلح حُدَیبیه با قُرَیش خودداری فرموده و بتدریج فَتْحِ مکّه در دستورِ کارِ مسلمانان قرار گرفت .