اُمِّ حکیم بنت حارِث بن هِشام مَخْزُومی
اُمِّ حکیم دخترعمو و همسرِ عِکْرِمَه بن اَبی جَهْلْ بود . وی باتّفاقِ تعدادی از زنانِ رُ ؤَسای قُرَیش در جنگ اُحُد شرکت کرده و لشکریانِ اَبوسُفیان را علیه نیروهای اسلام ، تحریک و تشجیع می‌نمودند .
اُمِّ حکیم ، پس‌از فَتْحِ مکّه اسلام آوَرْد لکن شوهرش : عِکْرِمَه ، به یمَنگریخت . عِکْرِمَه جُزْوِ معدود‌کسانی بود‌که دستورِ قتلش از سوی پیامبر خدا(ص) صادر شده بود . اُمِّ حکیم ضِمنِ ملاقات با آن‌حضرت ، جهتِ شوهرش امان‌نامَه گرفت و سپس در پَی وی عازِمِ یمَن شد و به این‌ترتیب عِکْرِمَه نزدِ رسول خدا(ص) حاضر و به دینِ اسلام تَشَرُّف حاصل کرد .
پُلی نزدیکِ شام و در مسیرِ حجاز ساخته‌اند که به قَنْطَرَه اُمِّ حکیم معروف بوده و منتسب به او می‌باشد .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران