مالک بن ابی قوقل

مالِک بن اَبی قَوْقَلْ
پیمان‌شکنی آشکارِ یهودیانِ بَنی نَضیر با مسلمانان ، پس از کشفِ تَوطِئَه ناکامِ آنان جهتِ قتلِ پیامبر (ص) ، موجب شد که مُحَمَّد بن مَسْلَمَه ، فرمانِ آن‌حضرت مبنی بر اخراجِ بَنی نَضیر از مدینه را به سرانِ قَبیلَه مذکور ابلاغ نماید .
حُیی بن اَخْطَب : رئیسِ قَبیلَه بَنی نَضیر ، در تدارکِ تهیه شتر و سایرِ امکانات برای خروج از مدینه بود که منافقینی مانندِ : مالِک، َعْبدالله بن اُبَی ، سُوَید ، داعِس و ... از قَبیلَه بَنی عَوفِ بن خَزْرَج ، با وعده هرگونه پشتیبانی و حمایت ، بَنی نَضیر را تحریک و تشجیع نمودند که دستورِ آن‌حضرت را نادیده اِنگاشته و مدینه را تَرْک نکنند . اِبن اَخْطَب هرچند که در اعتماد به گفتارِ مردانِ بَنی عَوف و دریافت کمک از آنان تردید داشت ،مَعَ‌الوصف ، عَدَمِ تمایلِ قَبیلَه‌اش به خروج از مدینه را رَسماً اعلان نموده و به همین علّت ، قَبیلَه بَنی نَضیر به مُحاصَرَه کامِلِ رزمندگانِ اسلام درآمد . پس از مدّتی کِذْب و پوشالی بودنِ دریافتِ هرگونه کمکی از سوی منافقین برای بَنی نَضیر به اثبات رسیده و آنان ناچار پذیرفتند که با همراه‌داشتنِ حداکثر یک محموله شتر از وسایلِ زندگی خود و بدونِ اَسْلِحَه و مهمّات ، مدینه را تَرْک کنند .