قَصْواء
قَصْواء نامِ مادَه شترِ رسول خدا(ص) بود که علی‌رغمِ بُریده نشدن و سالم بودنِ گوش‌هایش ، از شدّتِ نجابت به این اسم مُلَقَّب گردید . اَبوبکر شترِ مذکور را ابتدا از بَنی قُشَیر خریده بود و هنگامِ هجرتِ پیامبر (ص)از مکه به مدینه ، از آن‌حضرت تقاضا کرد که قَصْواء را تحتِ عنوانِهدیه بپذیرند . حضرت محمّد(ص) پیشنهادِ اَبوبکر را به شرطِ پرداختِارزشِ آن ، قبول‌کرده و فرموده بودند : من شتری را که متعلّق به خودم نیست ، سوار نمی‌شوم.
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران
1- قَصْواء : شتر مادَه‌ای را گویند که کَنارَةِ گوشِ آن بُریده شده باشد . نامِ مَرْکَبِ آن‌حضرت به هنگامِ هجرت را جَدْعاء ، غَضْباء ، عَضْباء و عَضَباء نیز آورده‌اند . طبقات‌الکبری ، ج 1 ، ص 4 – 463 ، مُتَرْجَم - تاریخ طَبَری ، ج 2 ، ص 422.