قزمان بن حارث

قُزْمان بن حارِث
قُزْمان از منافقینِ مدینه بود که عَلَی‌الظاهر خود را مسلمان و جُزْوِ لشکریانِ اسلام نشان می‌داد . در غَزْوَه اُحُد وی از اجرای فرمانِ رسول خدا(ص) اِمتناع ورزیده و با سپاهِ اسلام همراه نشد لکن پس از سرزنشِ مردم و مخصوصاً زنانِ قَبیلَه که به او می‌گفتند : تو هم مانندِ نسوان خانَه‌نشین شده‌ای ! ناچار عازِمِ اُحُد شده و در خطِّ مقدّمِ نبرد ، جُزْوِ لشکریانِ اسلام قرار گرفت .
قُزْمان جنگجویی دلاور و پُرآوازه بود . او اوّل کسی است که بسوی لشکریانِ قُرَیش تیراندازی کرد و در مقاتله‌ای سنگین ، هفت نفر از مشرکین را کُشت و خودِ وی نیز شدیداً زخمی شد .
هنگامی‌که قُزْمان از شدّتِ ضعف ، به لحظاتِ پایانی زندگی‌اش می‌رسید ، قَتاده بن نُعْمان وی را مخاطب ساخته وگفت : خوش باد تو راشربتِ شهادت ! وی پاسخ داد : من برای خدا قتال نکردم بلکه سبب آن بود که نخواستم قُرَیش برگِ نخلی از نخلستانِ ما را بگیرند .قُزْمان چون از جراحات وارده شدیداً در رنج بود ، سَرِ شمشیرش رابا فشار در سینه خود فرو بُرده تا به هلاکت رسید .
زمانی که نامی از قُزْمان در حضورِ پیامبر  خدا(ص) مطرح ‌گردید ، آن‌حضرت فرمودند : قُزْمان اهلِ آتش است .