قتاده بن نعمان ظفری انصاری

قَتادَه بن نُعْمان ظَفَری اَنصاری
قَتادَه از کُبار صَحابَه و اَصحاب بَدْرْ بود . بنا به قولی وی در هَمَه مَشاهِد حضور داشته است .
در جنگ اُحُد ، یکی از چَشم‌های قَتادَه ، با دریافتِ ضَرْ بَه شدیدی ،از حَدَقَه بیرون آمده و بر گونه‌اش افتاد .
قَتادَه نزدِ رسول خدا(ص) رفت و گفت : ای پیامبر (ص) ! چُنین است روزگار من که می‌نگری ! آن‌حضرت فرمودند : شکیبایی پیشه کن زیرا پاداشِ تو بهشت است و اگر بخواهی آن چَشم را به تو بر می‌گردانم واز خدای سبحان می‌خواهم که به صورتِ نخست درآید .
قَتادَه گفت : ای پیامبر (ص) ! بهشت پاداشی خوب و عَطیه‌ای بزرگ است و لکن من دلی دارم که در گروِ عشقِ زنان بوده و می‌ترسم که بگویند فلانی کور و یا لوچ است و دیگر سراغم نیایند . چَشمَمْ را برگردان و بهشت را هم برایم بخواه!
رسول خاتم(ص) فرمودند : چُنین کنم . آنگاه چَشمِ او را با دستِ مبارکِ خود ، در جای اوّل قرار داده و برای ایشان از خداوند طلبِ مغفرت ‌کردند . گویند قَتادَه از چشمی زیبا با بینایی بهتری نسبت به قبل برخوردار گردید .
هنگامی‌که پیامبر  خدا(ص) از جنگ اُحُد بازگشتند ، قَتادَه باتّفاقِ عِدَّه‌ای از سرانِ اَوس و خَزْرَج شامِلِ: سَعْد بن مُعاذ ، سَعْد بن عُبادَه ، حُباب بن مُنْذِر و ... نگهبانی از منازلِ مسلمانان ، به ویژه بَیتِ حضرت محمّد(ص) را عُهْدَه‌دار شدند . قَتادَه پس‌از شصت و پنج سال عُمْر ، در سال 23 هجری وفات کرد .

منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران