عَمْرو بن لُحَی بن حارِثَه بن عَمْرو بن مزیقیاء اَزْدِی –عَمْرِو اَزْدِیآئینِ خداپرستی از زمانِ حَضَراتِ ابراهیمِ خلیل(ع) و اسماعیل(ع) ،همراه با یک سری سننّ و آدابِ مذهبی به حجاز وارد شدهبود .عَمْرو بن لُحَی خُزاعیجُزْوِ مُلوکِ عَرَب در دورانِ جاهلیت بود کهریاستِ مکّه را بعد از جُرْهُمْیان به عُهْد ...
عَمْرو بن لُحَی بن حارِثَه بن عَمْرو بن مزیقیاء اَزْدِی –عَمْرِو اَزْدِی
آئینِ خداپرستی از زمانِ حَضَراتِ ابراهیمِ خلیل(ع) و اسماعیل(ع) ،همراه با یک سری سننّ و آدابِ مذهبی به حجاز وارد شدهبود .
عَمْرو بن لُحَی خُزاعیجُزْوِ مُلوکِ عَرَب در دورانِ جاهلیت بود کهریاستِ مکّه را بعد از جُرْهُمْیان به عُهْدَه گرفت . او در سفری عازِمِ شام گردیده و با گروهی از بازماندگانِ عَرَبِ بائِدَه به نامِ عَمالِقَه آشنا شد . آنان که از فرزندانِ عِمْلیق (عِمْلاق) بن لاوَذ بن اِرَم بن سام بن نوح بودند ، مجسّمه‌های زیبایی را می‌پرستیدند .
عَمْرو بُت‌پرستی و رفتارِ آنان را پسندید و برای اِشاعَه آن ، اَصنامی را به مکّه آورده و در کَعْبَه نصب کرد و مردم را بهپرستشِ بُت‌ها دعوت نمود و به این ترتیب آئینِ بُت‌پرستی واردِ حجاز شد .وی اوّلین مُرَوِّجِ پرستشِ بُت ، در بینِ پیروانِ دینِ حنیفِ ابراهیم(ع)شناخته شده است . بُتِ هُبَل نیز توسّطِ عَمْرو به مکّه منتقل و موردِ پرستش قرار گرفت . عَمْرو بن لُحَی ظاهراً در اوائِلِقرنِ سوّمِ میلادی می‌زیسته است .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران