عماره بنت حمزه (ع)

عُمارَه بنت حَمْزَه (ع) بن عَبْدالمُطَّلِب
عُمارَه پس‌از شهادتِ پدرش : حَمْزَه سَیدُالشُّهَداء(ع) ، در بینِ کفّار و مشرکینِ مکّه تنها مانده بود . رسول خدا(ص) در پایانِ عُمْره القَضاء ، برابرِ پیشنهادِ علی(ع) ، عُمارَه را با خود به مدینه آوردند .علی(ع) ، جَعْفَر بن اَبیطالب و همچُنین زَید بن حارِثَه ، هر یک با اِرائَه دیدگاهِ خود ، تلاش می‌کردند که مسئولیـّتِ نگهداری از وی در مدینه را عُهْدَه‌دارگردند . حضرت محمّد(ص) با اِسْتِماعِ اظهارِنظراتِ آنان ،سخنانِ جَعْفَر مبنی ‌بر اینکه : مادرِ عُمارَه ، سَلْمَی بنت عُمَیسْ خَثْعَمی ، خواهرِ همسرِ مَن می‌باشد و خالَه در صورتِ نبودنِ مادر ، می‌تواند جای وی را بگیرد ، را بیشتر به مصلحت دانسته و فرمودند بهتر است عُمارَه در منزلِ جَعْفَر و درکنارِ خالَه‌اش : اَسْماء بنت عُمَیسْ زندگی‌کند . رجوع به عُمْرَه القَضاء
راجع به پسر و یا دختر بودنِ عُمارَه ، در بینِ تاریخ‌نویسان اختلافِ‌نظر وجود دارد .