عَلی بن اُمَیه بن خلف
علی یکی از پنج نفری بود که ابتدا اسلام آوَرْدامّا در اَثَرِ فشارِ قُرَیش از اسلام برگشت و بُت‌پرست شد .آیه 97 سُورَه نِساء در موردِ آنان نازل شد .
علی در غَزْوَه بَدْرْ به همراهِ پدرش :اُمَیه ، جُزْوِ نیروهای قُرَیش و علیه مسلمانان نبرد می‌کردند . آنان در حینِ نبرد با شرایطِ سختی مواجه گشته و برای نجات ازکُشته‌شدن ، تعمّداً تحتِ اسارتِ دوستِ دیرینه خود : عَبْدالرَّحْمَن بن عَوف ، درآمدند تا به این ترتیب بتواننداز صَحْنَه جنگ رهائی یابند . در این لَحْظَه بِلال حَبَشِی که بارها در مکّه توسّطِ اُمَیه شکنجه شده بود ، چشمش به آن دوافتاد و با صدای بلند اُمَیه را یکی از سرانِ کُفْر معرّفی کرده و گفت : نجات نیابم ، اگر نجات یابد ! و لِذا مسلمین بر علی و پدرش هجوم بردند و سرانجام با شمشیرِ خُبَیب بن یساف اَنصاری و عَمّار یاسِرکُشته شدند .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران
1- سیرَةِ نَبَویَّة ، ج2 ، ص 27 الی 29 ، مُتَرْجَم – سیرَةِ معصومان ، پیامبر اسلام ، ج1 ، ص 121 ، مُتَرْجَم . – مغازی واقدی ، ج1 ، ص151 – تاریخ طَبَری ، ج2 ، ص3 - 152 .