عِکْرِمَه بن عَمْرو بن هِشام بن مُغَیرَه مَخْزُومی- عِکْرِمَـه بن اَبی جَهْلْ
عِکْرِمَه یکی از دشمنانِ سرسختِ اسلام و رسول خدا(ص) بود .او و دوستانش چُنان رُعْب و وحشتی در مکّه ایجاد نموده بودند که کسی جرأت نداشت در موردِ اسلام صحبت کند . وی دقیقاً همان مسیرِ پدرش : اَبو جَهْل ، را طَی می‌کرد .
عِکْرِمَه از عناصرِ اصلی و محرّکِ قُرَیش برای راه‌اندازی جنگ اُحُد بوده و خودِ وی در آن نبرد فرماندهی نیروهای سَمْتِ چپِ قُرَیش رابه عُهْدَه داشت . او در صلح حُدَیبیه می‌خواست خِراش بن اُمیه : نماینده اعزامی پیامبر خدا(ص) به مکّه را از پا درآوَرَد لکن موفّق نگردیده و در این‌گیرودار ، شترِ خِراشْ به نامِ ثَعْلَبْ که متعلِّق به رسول خدا(ص) بود ، کُشته می‌شود .
عِکْرِمَه یکی از معدود افرادی است که در فَتْحِ مکّه دستورِکُشته‌شدنش از جانبِ پیامبر اکرم(ص) صادر شده بود .
وی پس‌ازآن به یمَن گریخت . همسرش : اُمّ حکیم کهدخترِ حارِث بن هِشام بود ، بلافاصِلَه اسلام آوَرْده و از رسول خدا(ص)برای شوهرش امان‌نامَه و اِجازه شرفیابی دریافت می‌کند . پیامبر گرامی اسلام(ص) قبل‌از حضورِ عِکْرِمَه به اصحاب فرمودند :
این پسرِ اَبوجَهْلْ است که چون مؤمنی مهاجر بسوی شما می‌آید .مبادا نسبت به پدرش بد زبانی کنید ! زیرا دشنامِ شما آن مُرده را چیزی نرسد ،امّا زنده‌ای را می‌آزارد .
عِکْرِمَه به محضرِ رسول خدا(ص) رسیده و در شُمارِ مسلمانان قرارگرفت . آن‌حضرت به او فرمودند : هر در‌خواستی داری تقاضا کن ! تو را خواهم داد . عِکْرِمَهگفت : از پروردگارت بخواه مرا ببخشد ! پیامبر (ص) در موردِ او دُعا کردند .
وی پس‌از اسلام‌آوردن بسیار مُتحوِّل شده و با شکستنِ بُت‌هایی کهدر شُماری از خانَه‌های قُرَیش بود ، نقشی شِگِفت آفرید و از آن پس مُجاهدانَه در چندین غَزْوَه شرکت نمود .
اَشْعَث بن قَیسْ که در سال 10 هجری به محضرِ پیامبر (ص)شرفیاب واسلام آورده بود ، پس‌از رحلتِ آن‌حضرت و همزمان با دورانِ خِلافتِ اَبوبکر ، مرتدّ گشته و پرچمِ شورشیان کِندی در یمَن را برافراشت . عِکْرِمَه از جانبِ خَلیفَه به جنگ با آنان فرستاده شد . وی مرتدّین کِندی را قَلع‌وقَمع کرده و اَشْعَث را به اِسارت نزدِ اَبوبکرفرستاد . رجوع به اَشْعَث بن قَیسْ
عِکْرِمَه بن اَبی جَهْلْ در جنگ یرموک و یا نبرد مَرْجُ الصُّفَّر ،مُقارِنِ سال 13 هجری با شصت و دو سال سِنّ به شهادت رسید .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران
1- مغازی واقدی ، ج2 ، ص 852 - 851 : فَإِنَّ سَبَّ المَیِّتِ یُؤْذِی الحَیَّ وَ لَا یُبْلَغُ الْمَیِّت .
2- تاریخ طَبَری ، ج2 ، ص 548 و 549 – تاریخ یعقوبی ، ج2 ، ص 11، مُتَرْجَم .