عروه بن زبیر بن عوام قرشی اسدی

عُرْوَه بن زُبَیرْ بن عَوّام قُرَشِی اَسَدی - اَبو عَبْدالله
عُرْوه از تابعینِ معروف و اوّلین سیره‌‌نویس در اسلام است .ایشان برادرِ عَبْدالله بن زُبَیرْ می‌باشد . سیره‌نویسانِ معروفِ جهانِ اسلاممانندِ اِبن شَهاب زُهْرِی  ، مُوسَی بن عُقْبَه  ،ابن اسحاق  ،واقدی  ، ابن هِشام  و طبری  از عُرْوَه بسیار نقل کرده‌اند . عُرْوَه یکی از فقهای سَبْعَه و شخصی عالم به دین بود . وی در فِتْنَه‌های آن روزگار دخالتی نداشت . عُرْوَه ، مدینه را بسوی بَصْرَه تَرْک کرده و از آنجا عازِمِ مصرگردید . او پس‌از هفت ‌سال توقّف در مصر ، مجدّداً به مدینه بازگشت .
مادرِ ایشان اَسماء ذات النِّطَاقَین است . پای عُرْوَه در اواخرِ عُمْر دُچارِ جراحتی گردید و به همین سببِ آن را قطع کردند . وی هفت سال پس از این اتّفاق در قیدِ حیات بود . عُرْوَه از عایشَه خصوصاً و از سایرِ اصحابعموماً نقل‌های فراوان دارد . اِبن زُبَیرْ همزمان با سال 22 هجریدر مدینه به دنیا آمد و پس‌از 71 سال عُمْر ، مُقارِنِ سال 93 هجری در همان شهر چشم از جهان فرو بست . چاه زُبَیرْ در مدینه منسوب به او است .