عثمان بن مظعون بن حبیب

عُثْمان بن مَظْعون بن حَبیب بن وَهْب جُمَحی- اَبوالسائِب
عُثْمان صَحابی رسول خدا(ص) از حُکَمای عَرَب و جاهلیت بود .وی سیزدهمین مردی است که اسلام آوَرْد و دو مَرْحَلَه به حَبَشَه مهاجرت کرد . ایشان بنا به قولی برادرِ رضاعی پیامبر (ص) می‌باشد .
اِبن مَظعون پیش از اسلام نیز دارای احساساتِ شدیدِ دینی در زمینَه اخلاق ، ریاضت و مُجاهَدَه با نفس بود .
عُثْمان در دورانِ جاهلیت ، شُرْبِ خَمْر را حرام می‌دانست . تمایلاتِ زهدآمیزِ او سببِ عُزلت‌گزینی ، انزواطلبی و دوری از زن و فرزند می‌گردید . رسول اکرم (ص) وی را از این اَعمال منع کرده و فرمودند :در اسلام رُهبانیت نداریم .
عُثْمان از بَدْریون بود و به سال دوّم هجری درگذشت . گفته شده که پیامبر خدا(ص) پس‌از وفاتِ عُثْمان ، کَفَن را از چهرِه او کنار زده وصورتِ وی را بوسیده‌اند .
وی اوّلین نفری است که بنا به امرِ رسول گرامی اسلام(ص) در بَقیعدفن شد .
هنگامی‌که ابراهیم فرزندِ پیامبر خاتم(ص) درگذشت ،آن‌حضرت در پاسخ به سؤالی جهتِ تعیینِ مَحَلِّ خاک‌سپاری فرزندشان ،فرمودند : ابراهیم را در بَقیع ، کنارِ قبرِ برادرم عُثْمان بن مَظْعُون دفن کنید .