عَبید بن اَبْرَص بن عَوف بن جُشَم اَسَدی
عَبید شاعر ، حکیم و از بزرگانِ دورانِ جاهلیت است . گروهی وی را از اَصحابِ مُعَلَّقات عَشْر و عِدَّه‌ای دیگر او را جُزْوِ اَصحابِ مُجَمْهَرات دانسته‌اند . قَصیدَه بائیه متعلِّق به عَبید می‌باشد . او عُمْری دراز کرد ودر حدودِ سال 554 میلادی ، بدستِ نُعْمان بن مُنْذِر که از ملوکِ غسّانی در شام بود و یا توسّطِ مُنْذِر بن ماءُ السَّماء : پادشاهِ حیرَه کُشته شد .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران